Yorgunum...Yıllardır bu böyle nedeni var mı bulamıyorum. Yaşamak çok sıkıcı belki de. Belki de eve saplı bir şekilde tıkılı kalmam bu hale dönüştürdü. Asosyalim ama bu nokta da kafamın  rahat olduğunu düşünüyorum. Sadece yorgunu. Hiçbir şey için gücüm yok. Elimi dahi kaldırmaya dermanım ya da gücüm yok. Gülümserken bile mutsuzluğum aklıma geliyor ve yüzüm düşüyor. Mücadele edip geldiğim noktayı son bir yıldır bıraktım. Her şeyin elimden kaymasına izin veriyorum. Vermeye devam edersem de geri dönüş olmayacak. Şu an hissiz bir şekilde yaşıyorum, yazıyorum. Hiç bir şey istemez hale geldim. Mücadele ve hırsımı yitirdim. Bıraktım her şeyi şimdi de elde ettiklerimin yok oluşuna tanık oluyorum. yok oluşum devam ediyor...Durduramıyorum, içimdeki çoğu heyecanı yitirdim. Her şeyim yarın yok olacak.