ISAO TAKAHATA💕

Huzur içinde uyu. R.I.P

Şu an nasıl mı hissediyorum:

ISAO TAKAHATA

Anime diyince akla gelen, Hayao Miyazaki nin can dostu, Studio Ghibli nin kurucularından Isao Takahata yı kaybettik, kaybettim. Çok üzgünüm. 

Only Yesterday - Dün Gibi, Pom Poko,  Prenses Kaguya Masalı, Ateş Böceklerinin Mezarı, Yamada Ailesi...

Dolu dolu bir yaşam ve muhteşem animeler... 

Only Yesterday benim kimlik arayışımda anahtar niteliği taşıyan animeydi. Onu izlediğimde, işte ben ve benim içimdeki boşluğu nasıl bu kadar iyi tarif etmiş diye şaşıp kalmıştım. Yaşamımdan beklentin ne? Bundan sonra ne yapmalıyım? Rotam ne? hepsinin cevabı niteliğindeydi. Şehirden kaçan doğayla buluşan, çocukluğunu yanında taşıyan ve irdeleyen o kızla ben aynıydık. Çok şey öğrendim bir animeden fazlası benim için.

Hayao Miyazaki nin can dostuydu, rakibi hangimiz daha hızlıyız diye yarışırlarmış. O dostunu yitirdi.Acısı şimdi büyüktür, tahmin edebiliyorum. Dayanma gücü bulması için dua ediyorum.

Bu üçlüyü kaybetmekten korkuyordum, sanki ölümsüz gibiler bu fotoğrafa bakınca...

Nasıl mı hissediyorum? Boşlukta

Hayatımı etkileyen animesinden bir müzikle veda edeceğim.

R.I.P Isao Takahata. Thanks for everything.

Romanian composer Gheorghe Zamfir in 1966

Dün Gibi animesinde bu şarkıyı duyduğumda ağlamıştım, içimde bir şeyler tamamlanıyordu melodisiyle birlikte...

Bugün Canımın İçinin Doğum Günü

Happy birthday sensei Hayao❤❤❤

Happībāsudē, たくさんの幸せが訪れますように。誕生日おめでとう！

Sana uzun bir yaşam diliyorum. Sen animelerinle bu dünyayı başka bir perspektiften görmemi sağladın. Senin animelerinle kalbim ve ben daha da büyüdük. Animelerinde doğa ve kız çocuklarına olan sevgin sana saygı duymamı sağladı. Herkesin bir idolü vardır, evet sen benim ustamsın. 

ÖZLEM =CANIM BLOG UM

Bayadır yazmadım sana...Özlemişim💗

Bu süre zarfında kendimle baş başa kaldım. Düşünecek çok şey vardı :)

Sevindirici bir haber Hayao Miyazaki devam kararı alıp torunları için bir anime hazırlığına başladı. 

How Do You Live??? 

Kimi-tachi wa Dō Ikiru ka

 Bekliyorum heyecanla.

CHESTER'A

Lise yıllarımda akran zorbalığının daha ne olduğunu bilmediğim zamanlarda bana uygulanan psikolojik şiddetin boyutlarını anlamazken Linkin Park ile tanıştım. İçimden bana saldıranlara saldırmak gelirken içedönük naif yapımdan dolayı her şeyi içime atar, sadece ağlamakla yetinirdim. O yıllarda Chester ın sesi haykırışı içimdeki büyüyen öfkeyi bir nebze dışa atmamı sağlamıştı. Şu an deli gibi ağlıyorum çünkü ağlamaktan başka elimden bir şey gelmez. Şu yalancı dünyada asıl mesele hayatta kalmayı başarmak zaten... Depresif bir insan olduğumdan Chester ı gayet iyi anlıyorum ama yine de sevdikleri için keşke tedavi olup hayatta kalsaydı, çocukları için ailesi için... 

Seni Seviyorum (I love you, I am very sad) Chester muhteşem bir gitarist, harika bir müzisyendin. Bir daha Linkin Park dinleyebilir miyim bilmiyorum çünkü her dinlediğimde seni hatırlayıp ağlayacağım. Lise yıllarım gitti, gençliğim gitti, seninle birlikte. Büyüdüğümü hissettirdin şu an. Şu dünyada ölümden başka her şey yalan. Beni şarkılarınla ayakta tutup yaşama azmi vermiştin o yıllar. Seni unutmayacağım. Her zaman seni canlı dinlemenin hayalini kurmuştum olmadı. İstanbula rockıncoke ka geldiğinde seni göremediğim için çok üzülmüştüm. O şansımı sonsuza kadar yitirdim. Yine de şarkılarınla benim gibi içine atan  birçok kişiye haykırışınla şarkılarınla yol göstermeye devam edeceksin. 

Seni seven bir hayranın.... RIP CHESTER BENNİNGTON

o küçük liseli kızın kalbinde daima var olmaya devam edeceksin şarkılarınla... 

WHYYYYYY?

Bir daha dinleyebilir miyim bilmiyorum benim en sevdiğim ve senin en sevdiğin şarkıyla ELVEDA...

Kaybettim...Her şeyi...Kendimi, hayallerimi...Elimde bir fırsat olsa giderdim, çok uzaklara, yok olmak isterdim. Hayallerime elveda....Umutlarıma güle güle...Sineme elveda...Yok oluşumun sonu...Hayatımın sönüşü...Her şeyim emeklerimi kaybettim. Ona elveda dedim az önce. Sahte gülümsemekten yoruldum. İyi değilim. Hemde hiç

Yorgunum...Yıllardır bu böyle nedeni var mı bulamıyorum. Yaşamak çok sıkıcı belki de. Belki de eve saplı bir şekilde tıkılı kalmam bu hale dönüştürdü. Asosyalim ama bu nokta da kafamın  rahat olduğunu düşünüyorum. Sadece yorgunu. Hiçbir şey için gücüm yok. Elimi dahi kaldırmaya dermanım ya da gücüm yok. Gülümserken bile mutsuzluğum aklıma geliyor ve yüzüm düşüyor. Mücadele edip geldiğim noktayı son bir yıldır bıraktım. Her şeyin elimden kaymasına izin veriyorum. Vermeye devam edersem de geri dönüş olmayacak. Şu an hissiz bir şekilde yaşıyorum, yazıyorum. Hiç bir şey istemez hale geldim. Mücadele ve hırsımı yitirdim. Bıraktım her şeyi şimdi de elde ettiklerimin yok oluşuna tanık oluyorum. yok oluşum devam ediyor...Durduramıyorum, içimdeki çoğu heyecanı yitirdim. Her şeyim yarın yok olacak.